Adıyaman’ın Gölbaşı ilçesindeki depremzedelerin acı bekleyişi beşinci gününde devam ederken, depremzedeler cenazelerini kefensiz gömmek zorunda kaldıklarını lisana getirdi. Bir depremzede, “Kendileri beni vefata bıraktılar, ben de kendilerini vicdanına bıraktım. Lakin işveren benim. İşveren benim, görüşeceğiz. Gelin bakalım” dedi. Ailesinden 10’dan fazla kişiyi sarsıntıda kaybeden CHP Hatay Milletvekili Mehmet Güzelmansur ise “Lütfen ancak lütfen bize ceset torbaları gönderin” demişti.
Son yüzyılın en büyük zelzelesi ortasında gösterilen Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 şiddetindeki zelzeleyle birlikte 10 vilayette önemli can kayıpları meydana geldi. Sıhhat Bakanlığı’nın son datalarına nazaran Adıyaman’da 3 bin 105 kişi hayatını kaybetti.
Adıyaman Gölbaşı ilçesindeki depremzedelerin aktardıklarına nazaran; enkaz çalışmaları 3’üncü gününde başladı. Sarsıntının üzerinden 106 saat geçtiği halde hâlâ temel besin, su, ısınma, çocuk maması, çocuk bezi, ilaç, seyyar tuvaletler, yakıt üzere yaşamsal kıymetteki kalemlere çok önemli seviyede muhtaçlık duyuluyor ve ulaşılmıyor.
Meydana bırakılan giyecekleri, vatandaşlar seçmece olarak alıyor. Yiyecek ve giyecek dağıtımında ‘koordinasyon eksikliği’ olduğunu söyleyen yurttaşlar, “Her şeyi kabataslak yapıyorlar. Arama da tertipli değil. Yıkıntının altından ses geliyor. Öbürü ki ‘Benimkini de duydum’ diyor ve kurtarma takımı oraya gidiyor. O ortada beşerler soğuktan ölüyor” diye konuşuyor.
Enkazdan çıkardığı yakınlarına kefen bulamadığını cenazelerini toprağa, “Olduğu üzere atıyoruz” diyen bir vatandaşın anlattığı şu kelamlar acı gerçeği özetliyor: “Üçüncü gün ben kendim çıkardım. Bu soğukta cenazelerimiz kokmuştu. Yıkayamıyoruz. Saracak kefen bulamıyoruz. Gömecek tahta bulamıyoruz. Olduğu üzere atıyoruz. Bu bize ağır geliyor. Ben elimle gömdüm. Battaniyenin ortasına gömüp koyuyoruz.”
İki gün boyunca aç susuz beklediklerini ifaden eden yurttaş, konuşmasının devamında şunları söyledi: “İnternet, telefon… Yardım isteyecek hiçbir şey yoktu. O formda bekledik. Çocukların hepsi grip. İlaç da alamıyoruz. Doktora götüremiyoruz. Hastanelerde daha berbatları var. Bu çadırlarda durulmuyor. Küçük çocuklarımız var. Lütfen, rica ediyorum, bize konteyner… Çadırların altından yağmur yağıyor, su geliyor. Kar yağıyor, su geliyor. Su ıstırabımız var, duş alamıyoruz. İç çamaşırı kahrımız büyük. ‘Faturanızı ödemezseniz keseceğiz’ diyorlar. Ödeme bahtım yok ya. İnternetim yok. Kendileri beni vefata bıraktılar, ben de kendilerini vicdanına bıraktım. Ancak işveren benim. İşveren benim, görüşeceğiz. Gelin bakalım.”
60 yakınını kaybettiğini söyleyen bir öbür yurttaş ise şunları söyledi: “GSM operatörlerine yazıklar olsun. Hâlâ ileti gönderiyorlar. Diyorlar ki, ‘Şu kadar GB kalmıştır’ diye. Halbuki sınırsız yapmaları lazım. Ayıp değil mi bu ya. 3 tane operatör ‘Şu kadar kalmış’ diye daima ileti gönderiyor. Halbuki burası sarsıntı bölgesi sizin hür bırakmanız lazım. Bizim ailelerimize yetişmemiş lazım. Benim telefon açmam, internete bağlanmam lazım. Abimi, kardeşlerimi nasıl arayacağım?”
0 Yorum