Kahramanmaraş merkezli 10 ili etkileyen 7,7 büyüklüğündeki zelzelenin sarsıntı şiddeti Gaziantep’teki İnayet Topçuoğlu Hastanesi’nin güvenlik kameralarına da yansıdı.
Hastanede vazifeli pediatri hemşiresi Şeyma Alakuş, sarsıntı anında hastalarını kurtarmak için hastane koridorlarında canla başla koşturdu. Binadan tahliye ettiği hastaları bırakıp öteki hastalar için tekrar hastaneye girdi.
“ONLAR EVVEL ALLAH’A SONRA BİZE EMANETLER”
Deprem anında dışarı kaçmak yerine hastaları tahliye etmek için canını hiçe sayan Şeyma hemşire o anları TRT Haber’e anlattı.
Sallantıyı birinci hissettiğinde servisindeki hastaları düşündüğünü ve onları kurtarmak istediğini aktaran Alakuş şöyle konuştu:
“Onları kurtaramasam ve bir çöküntü olsa bile onların yanında olacaktım. Servisimde yatan çocuğu tanıyorum. Daima denetim ettiğim bir hastamdı. Onlar evvel Allah’a sonra bize emanetler. Biz her ne olursa olsun onların yanında olmamız gerekiyor. Ben de o gün vicdanen ve kalben burada olmam gerektiği için geldim. Tanımıyor olsam da yeniden tıpkı şeyi yapardım.
Saat 04.00 civarında acil servise hakikat gittim. Takım arkadaşlarımın yanına gitmiştim. Sarsıntıyı hissettiğimde ‘servisteki çocuklarım’ dediğimi hatırlıyorum. Evvel itidalli olmaya çalıştım. Sarsıntının biraz hafiflediğini hissedince onları direk aldım ve dışarıya inançlı bir biçimde çıkarmak istedim.
“VİCDAN AZABINDAN YAŞAYAMAZDIM”
Tekrar geri döndüm. 109 numaralı odada ortopedi hastam vardı. Çıkamadı ben de onun çıkarmaya çalıştım. O hastam için tekrar geri döndüm. O hastayı çıkardıktan sonra ikinci katta dahiliye servisimiz var. Oradaki yetişkin hastalarımızı buradaki arkadaşlarımla birlikte el birliğiyle çıkardık ve inançta olmalarını sağladık.
Ailem de Gaziantep’teydi fakat asla telefon açamadım. Ailemin nasıl olduğunu bilmiyordum ancak misyonumu yerine getirmeye çalıştım. Vicdanen içim çok rahat. Hastalarıma bir şey olsaydı vicdan azabından yaşayamazdım.
“GAZİANTEP’TE KALDIM”
Aileme daha sonra ulaştım ve âlâ olduklarını öğrenince keyifli oldum. Yeniden memnunum. Arkadaşlarımdan ve sarsıntı bölgesinde çalışan arkadaşlarımdan Allah razı olsun. Benim yaptığımın yanında onların yaptığı fedakarlıklar çok daha büyük. Memnunum, insanlara insanlığı gösterebildiysek memnunum.
İkinci dereceden kaybettiğim yakınlarım var. Acımız hepimizin acısı. Güç bir devirden geçiyoruz, inşallah bu devirleri atlatırız. Konutum şu an hasarlı olarak çıktı. Biz 7 kişilik bir aileyiz. Ailemi Bursa’ya göndermek zorunda kaldım ve şu an bir akrabamda kalıyorum. Misyonuma devam edebilmek için Antep’te kaldım. Her vakit bir umut var. Uygun olursak her vakit güzellerle karşılaşıyoruz. Hayat bizi çok hoş yerlere yönlendiriyor. Umut var…”
0 Yorum