Fransa ve Avrupa liglerinde attığı 92 golle en çok gol atan Türk futbolcu unvanını taşıyan, bir devir ülkemizde Antalyaspor, Başakşehir ve Fenerbahçe formalarını giyen, A Ulusal Futbol Kadromuzla 35 maça çıkan Mevlüt Erdinç, Fanatik’e açıklamalarda bulundu. Besançon’da forvet antrenörü olarak vazife yapmakta olan Erdinç, Fenerbahçe mesleği ve transfer periyoduyla ilgili samimi itirafta bulundu.
PSG ONURLANDIRDI
Paris Saint Germain (PSG) geçtiğimiz aylarda futbolu bırakan eski oyuncusu Mevlüt Erdinç’i Maccabi Haifa ile oynadıkları gayrette konuk etmiş ve farklı skorla kazanmıştı. PSG’nin maç öncesinde ise sürpriz bir konuğu vardı. 2009-2012 yılları ortasında Fransız takımında forma giyen ve 110 müsabakada 30 gollük performans ortaya koyan Mevlüt Erdinç kulüp idaresinin konuğu olarak Parc des Princes’te taraftarların önüne çıktı. Eski Ulusal oyuncuya PSG’de oynarken giydiği forma numarası ile isminin yazılı olduğu bir forma ikram edildi.
‘FİZİKLİ OLMAMA KARŞIN ÇOK HIZLIYDIM’
Türk futbolunun en yetenekli forvet oyuncularından biri oldunuz ve hafızalara kazındınız. Fransa’da başlayan bir futbol ömrünüz oldu. Öncelikle futbola nasıl başladınız ve sizi futbola yönlendiren etkenler neler oldu?
Ben Yozgatlı bir ailenin çocuğuyum. 1973 yılında merhum babam Fransa’ya geldi. Toplamda 8 kardeşiz ve 4’ümüz köyde doğduk, 4’ümüz de Fransa’da doğduk. Makus şartlarda yaşadık diyebilirim açıkçası. Futbolu dışarıda öğrendim diyebilirim. 8 yaşına kadar mahalle ortasında top oynadım ve orada sevmeye başladım. Ailemin futbolla hiç alakası yoktu. Ailemiz çok büyük olduğu için babam daima çalışmak zorundaydı. Akabinde kasabanın Saint-Claude isminde futbol kulübü vardı ve orada başladım futbola. Haftada bir defa egzersiz yapıyorduk ve cumartesi günü bir tane de maçımız oluyordu genelde. Futbola açıkçası çok amatörce bir yerde başlamış oldum. Benim o vakitler en değerli özelliğim fizikli ve çok güçlü olmama karşın çok süratli olmamdı. 12 yaşına kadar bu kulüpte oynadım.
TURNUVALARDA KENDİSİNİ GÖSTERDİ
Ben 12 yaşındayken bir maçımız vardı; Besançon ile oynadık ve 5-1 kazanmıştık. Ben de o maçta 4 gol atmıştım. Aslında oradaki scout’lar bizim grubu izlemeye gelmemişti oraya. Sochaux, Besançon’a yakın olduğu için çoklukla oradan oyuncu alıyordu ve altyapısında yetiştiriyordu. Ben 4 gol birden atınca oradaki scout’lar hocalarımla görüştüler ve numaramızı aldılar. Beni sonrasında 4 sefer denemek için çağırdılar. İdmanlara her gün gidip çalışmaları tamamladıktan sonra bize hiçbir şey demediler. Alıyorlar mı, almıyorlar mı anlayamadık açıkçası. Sonra beni bir turnuvaya davet ettiler. O turnuvada 10 gol attım ve en yeterli golcü seçildim lakin tekrar de onaylamadılar. Akabinde öteki bir turnuvaya katıldım ve en uygun golcü değildim lakin 8 gol atmıştım bu kere. Bu türlü bir 6 aylık süreç geçti. Altyapı yöneticisi annem ve babamla görüşmek istedi bu sürecin akabinde.
‘PARA VERSENİZ BİLE GİREMEZSİNİZ’
Şunu belirtmek isterim ki; Fransa’da altyapıya girmek çok zordur, para verseniz bile giremezsiniz açıkçası ve en düzgünleri takımlarına alıyorlar. Ben çok memnun olmuştum, ağabeyimle birlikte fakat annemle, babam çok keyifli olmadılar. Onlar 12 yaşında evlatları meskenden gideceği, 400 kilometre uzakta altyapıda olacağı için haliyle üzülüyorlardı. Bu durumdan ötürü çok razı değillerdi açıkçası. Ağabeyim onları ikna etmeyi başardı, kağıtlarım imzalandı ve yeni dönemde Sochaux altyapısında başladım.
‘TEK MAKSADIM BABAMI RAHATLATMAKTI’
Yaz tatillerinde babam bana sorardı “Ne yapacaksın?” diye. Ben de bir şey yapmayacağımı ve gelecek dönemin bir ay içinde başlayacağını söylerdim. O vakit da babam bana bir ay bir yerde çalış diyordu. Babam futbolcu olabileceğimi düşünmüyordu açıkçası. Altyapıda geçirdiğim 5 yıl inanılmaz zordu. İdmanlar, okul ve bazen âlâ anlaştığımız arkadaşlar oluyordu, bazen anlaşamadıklarımız oluyordu. Birtakım vakitler bıkıyordum ve meskene dönmek istiyordum. Fakat babam bizim için makûs denebilecek güçlü iş yükü olan fabrikalarda çalışıyordu. Benim o vakitler tek maksadım vardı; Futbolcu olmak ve babamı çalıştığı yerden ayrılmasını sağlamak. Beni büsbütün motive eden oydu.
‘U18 FRANSA’YA GİTTİM, BENZEMA, NASRİ, BEN ARFA VARDI’
Milli Kadro tercihinde nasıl bir süreç yaşadın? Fransa U18’de forma giyerken, Türkiye’yi tercih ettin. O anlarda neler yaşadın ve nasıl hissettin?
Sochaux’da çok uygun 2 dönem geçirmiştim. U18 Fransa Ulusal Takımı’na gittim ve orada da 8 maçta forma giydim. O vakitler takımda Benzema, Ben Arfa, Menez ve Nasri üzere dünyaca ünlü isimler vardı ve ben o grubun bir kesimi olarak alanda yer almıştım. Ben zati en başından beri Türkiye’de oynamak istiyordum lakin benim o vakitler yalnızca Fransız pasaportum vardı.
‘FATİH TERİM ARADI, BİR SANİYE BİLE DÜŞÜNMEDİM’
En nihayetinde biz Türk’üz, ailem Yozgatlı. Ben Fransa’da doğdum lakin konutumuzda Türkçe konuşuyoruz. Bir gün Fatih Terim beni aradı. Beni aradıklarında bir saniye bile düşünmeden direkt hocamın yanına gittim ve Fransa U18’e gitmek istemiyorum, Türk Ulusal Takımı’na gitmek istiyorum dedim. Birinci başta onlar da bu duruma çok sıcak bakmadılar. Onlar haliyle Fransız kulübünü temsil ettikleri için Fransa Ulusal Takımı’nda oynamamı istediler. Lakin ben kararlıydım. Sonrasında Ümit Ulusal Ekip için Türkiye’ye gittim. Orada 4-5 maç oynadıktan sonra A Ulusal Grup takımına seçildim. 20 yaşındaydım ve çocukluk hayalimden bir oburunu daha gerçekleştirmiştim. Ben bu noktaya gelmek için çok çalışmıştım. Fatih Terim bundan ötürü benim için bir baba üzeredir. Ben kendimi Türk hissettiğim için düşünmek üzere bir sürecim asla olmadı. Ben telefonda çabucak “Hocam Türk pasaportumu çıkartın, ben Türkiye için oynamak istiyorum” dedim. Yani elhasıl ulusal grup tercihim saniye içerisinde oldu.
‘AİLEMİ GURURLANDIRDIM’
A Ulusal Grup formasıyla birinci golünü attığında neler hissettin?
İnanılmaz bir histi. Kulüpte oynarken çok gol atabilirsin fakat ulusal ekip çok farklı. Ben PSG’de çok gol attım ancak Türkiye formasıyla o duyguyu yaşamak değişik. Ulusal ekip formasıyla attığım birinci gol inanın dünyanın en hoş hissi. Birinci golüm İnönü Stadyumu’nda oynadığımız Bosna Hersek’e karşıydı ve maçtan 2-1’lik galibiyetle ayrılmıştık. O gece hiç uyuyamadım. Direkt annemi ve babamı aradım, memnunluktan ağlıyorlardı. Onlar direkt köyden çıkmışlar ve ne İstanbul ne Ankara görmüşler, yalnızca direkt Fransa’ya çalışmak için gelmişlerdi. Ben onları gururlandırdım ve bu benim için değer biçilemez. Ne keyifli bana diyebilirim.
‘PSG’DE HALA FORMALARIM SATIŞTA’
PSG ile bir gönül bağın oluştu. Fransız devine transferin nasıl gerçekleşti?
110 maça çıktım, PSG formasıyla ve 30 gol attım. Hala gittiğimde PSG taraftarları bana inanılmaz bir sevgi besliyor. Şu anda bile her gittiğimde kulüp ve taraftarla inanılmaz bir bağımız var. Hala formalarımın satıldığı görmek bile memnunluk verici, inanılmaz bir his. İmkanım epeyce maçlarını izlemeye gidiyorum ve davet de ediyorlar.
GALATASARAY BENİ İSTEDİ, FALCAO İLE ANLAŞTI
Türkiye’de çeşitli ekiplerde forma giydin. Bilhassa Antalya’da gösterdiğin performans sonrası Fenerbahçe’ye transfer oldun. Bu süreç nasıl gelişti?
O devirde Antalyaspor ile âlâ bir dönem geçirmiştim. Bülent Korkmaz hocam da beni alanda hayli verimli kullandı. Transfer devrinin bitmesine son 2 gün vardı ve ben Antalyaspor’la anlaşacaktım. O periyotta beni isteyen kadrolardan biri de Galatasaray’dı. Bir ay öncesinden aslında Galatasaray’la konuşmuştum fakat onlar Falcao’yu transfer ediyorlardı.
‘FENERBAHÇE’YE ÇABUCAK ‘EVET’ DEDİM’
Sonrasında Antalyaspor’la yine anlaşmıştım, tam 2 gün kala Fenerbahçe’den telefon geldi. Çabucak “Evet” dedim. Düşünmedim bile açıkçası. Fenerbahçe bana nazaran tahminen son 10 yılda başarısız üzere gözükse de, gelecek 10 yılda Fenerbahçe başarıyı yakalayacaktır. Fenerbahçe hakikaten çok büyük bir kulüp. Öncelikle her yer tanınıyor. Fenerbahçe üzere bir kulüp beni istese ben nasıl kabul edemem yani. Oradaki beşerler gerçekten çok cana yakın ve güzel beşerler. Kaybettiğimizde herkes üzülüyor, kazandığımızda herkes seviniyordu. Fenerbahçe bana PSG’yi anımsatıyor. Stadyumda inanılmaz bir atmosfer oluyor. Mesela benim oğlum 10 yaşında, Fransa’da okula gidiyor fakat herkese Fenerbahçeli olduğunu söylüyor. Bana hayatında Fenerbahçe’deki üzere atmosfer görmediğini söylüyor.
‘BAŞAKŞEHİR BENİ UNUTTU’
Fenerbahçe’de beklediğin forma bahtını bulamadın. Sence o periyot aksi giden durum ne oldu senin isminize?
Ben o vakit Antalyaspor’dan Başakşehir’e kiralıktan dönmüştüm. Okan Buruk hocam beni ekipte istiyordu lakin idare beni istemiyordu. Ben bir ay boyunca amatör futbolcu üzere Balat tarafındaki tesislere gidip çalışıyordum. Yani A Ulusal Takım’da da forma giymiş oyuncuyu unutmuşlar, amatör futbolcu üzere idman yapmaya gönderiyorlardı. Saat sabah 10’da ve akşam 4’te iki antrenman ayarlanıyordu her gün. Lakin egzersizleri bir dakika kaçırırsam büyük cezalar bekliyordu beni. Ben bir ay boyunca buna dayandım.
Bu durum maalesef beni Fenerbahçe’ye gelmeden evvel form kaybı yaşamama neden oldu. Öncelikle yalnız çalışıyordum. Benim onlara verdiğim kıymeti, onlar bana vermedi. Aslında Başakşehir çok hoş bir kulüp, hoş de yönetiliyor ancak bana neden o denli yapıldı anlamadım. 33 yaşında bu durumu yaşamak, bende hayal kırıklığı yarattı resmen. Sonuçta ben PSG forması giymiş, gol hükümdarı olmuş, ulusal grup forması giymiş ve mesleği dolu biriyim.
‘2-3 AY FORMSUZ GELDİM’
Bu nedenden ötürü ben Fenerbahçe’ye 2-3 ay formsuz geldim. O devirde de Vedat Muriç çok uygun gidiyordu fakat ben ona daha çok yardımcı olmalıydım. Vedat Muriç tek başına götürüyordu kadrosu. Ben geç katılınca gruba katkı vermekte zorlandım. Bunu üzülerek de söylüyorum, Başakşehir bana yanlış yaptı. Grupla o periyot egzersize çıksaydım daha farklı olabilirdi. Yani düşünün; bir dönem öncesi Antalyaspor’la toplamda 20 gol atmıştım.
En unutamadığın gollerin?
Bosna Hersek’e A Ulusal Takım’la attığım birinci gol. Sochaux ile A kadroda attığım birinci gol. PSG ile attığım birinci gol… Bu golleri asla unutamam.
0 Yorum