Türkiye’yi yasa boğan 7.7 ve 7.6’lık doğu sarsıntılarında 14 bloğundan 11’i yıkılan ve bine yakın insanın enkaz altında kaldığı Ebrar sitesinde günlerce canlı çıkarabilmek için gece gündüz demeden çalışan Nilüfer Arama Kurtarma (NAK) takımı Bursa’ya dönüş yaptı.
Bölgede bir hafta kalan 59 kişilik takım Ebrar Sitesi’nden 22 kişiyi enkaz altından sağ olarak çıkardı. Çalışmalarını tamamladıktan sonraya Bursa’ya dönüş yapan NAK takımı bölgede yaşananları anlattı.
“TÜM ENKAZDAN ÇOCUK FERYATLARI GELİYORDU”
O ana kadar 250 kişinin cansız vücudunun çıkarıldığı Ebrar sitesinin enkazında çalışmaların 41’inci saatinde ses aldıklarını ve uzun süren bir hafriyat çalışmasının akabinde 17 yaşındaki Cemal Karakozak’a ulaştıklarını anlatan Atilla Gümüş, “Cemal’e ulaştığımızda ablası kucağında can vermişti. Çok yürekli bir çocuktu. Her 10 dakikada bir konuşmamıza karşın. Artçılardan ötürü o an çalışmayı bırakıp dışarı çıkmak zorunda kalıyorduk ve her seferinde gelen çocuk feryatları içimizi parçalıyordu. Dışarı çıkma esnasında amcası dışarıda bekliyordu. Amcasına kelam verdim. Cemal’i çıkarmadan gitmeyeceğim buradan diye. Allah güç kuvvet verdi girdik. Cemal ile göz göze geldik. Cemal’e de birebir şeyi lisana getirdim seni almadan çıkmayacağız Cemal diye. Allah yardım etti. Cemal’i canlı olarak çıkarıp sıhhat takımlarına teslim ettik” dedi.
O İLETİ HÜNGÜR HÜNGÜR AĞLATTI
Cemal’i kurtardıktan sonra bir daha kendisine ulaşamadıklarını lakin hayatından da telaş ettiklerini belirten Atilla Gümüş, “Cemal’i sıhhat gruplarına teslim ettiğimizde hayattaydı fakat çok toz yutmuştu ve yaraları vardı. Başka enkaz altında olanlar için çalışmaktan Cemal’i unuttuk. Kahramanmaraş’tan döndüğümüz pazar sabahı saat 06.00 üzere konutuma girdim, yattım. Yaklaşık 2 saat sonra telefonuma bildiri geldi. Bir türlü başım kalkmıyor bakamadım. Bir daha attı kalktım bir baktım Cemal. Telefona yazmış “Abi ben Cemal” oturdum hüngür hüngür ağladım dayanılmaz bir acı, memnunluktan diyeyim ben size. Rabbim bu acıları ülkemize bir daha yaşatmaz inşallah. Ablası Damla Karakozak’ı cenazesini çıkarttık. Anne babası zati 2 gün sonra bulundu koridorda. Onlar da birebir biçimde vefat etmiş biçimde. Tek başına kaldı şu an” diye konuştu.
“KARANLIĞIN İÇİNDEN BİR EL ELİMİ TUTTU”
Kahramanmaraş’a gece indiklerinde her yerin zifiri karanlık olduğunu ve her yerden yardım edin seslerinin yükseldiğini anlatan NAK grubunun deneyimli bayan arama kurtarıcısı Pınar Bulmuş, yaşadığı o anları şu halde anlattı. “Karanlığı hatırlıyorum. Çok karanlıktı. Sonra o karanlığın içinden bir el elimi tuttu. Düş üzereydi. O kadar naif bir formda elimi tutuyordu ki karşı koyamadım. “Abla bir gelir misin? Seni bir yere götüreceğim” dedi. Tuttu beni kolumdan o vakit Ebrar Sitesi olduğunu da bilmiyoruz çok büyük bir site. ‘Abla seslensene abimin sesi geliyor içeriden’ dedi. Oradan diğerine gittik zira herkes tutuyor kolundan kendi yakınlarının olduğu enkaza götürmek istiyor. Emine’nin ağabeyi Barış ve yengesi Aybüke’ye ulaşamamak mesela beni en çok etkileyen olaylardan. Emine ile hala konuşuyoruz o yalnızca oraya gidip uğraşımız için teşekkür ediyor. Keşke onları bulabilseydik de Emine bu kadar benim aklımda kalmasaydı.”
“HER YERDEN BİR SES GELİYOR”
NAK Arama Kurtarma takımından Onur Akın, “Beni en çok etkileyen olay, gittiğim anda ki görünümdü. Kent, karanlık ışık yok, elektrik yok. Her yerden bir ses geliyor, ateşler yakılmış. O beni çok etkiledi ve birkaç saat ne yapacağımıza karar veremedik. Her enkazdan bir ses geliyor herkes bir yardım istiyor. O an benim en çok zorlandığım andı Birinci gittiğim anı hayatım boyunca unutamayacağım” dedi.
Ebrar sitesindeki çalışmanın 88. saatinde baba ve iki oğlunun bulunduğu alana ulaştıklarını anlatan Akın, “Babayla oğlu vardı. Recep ve Ramazan. İkisini kurtardığımız anda baba çok sıkıntı bir durumda şuuru kapanmak üzereydi.
Kendisinin otomobilin içinde olduğunu zannediyor. Apartmanın altında ben otomobilin içindeyim rahatım kahır yok diyordu. Ulaştığımızda hâlbuki otomobil falan yok, betonların ortasına sıkışmış orada, öbür oğlu vefat etmiş. Onu üstünden aldık ikisini çıkardık. O an 88. saatti, artık çok yorulmuştuk. Çalışamayacak üzere hissediyorduk. Çalışma saatimizin de sonuna gelmiştik bu olay hepimizi çok memnun etti. Daha güzel motive olmuştuk” dedi.
0 Yorum